به گزارش شهر روشن از کرمانشاه، محمد حقیقی راد فعال رسانه‌ای در استان کرمانشاه یادداشتی را با محوریت دغدغه های رسانه‌ای و بررسی وضعیت فعلی آن نوشته که آن در اختیار ما قرار داده است که در ادامه می‌خوانید.
وقتی پیشرفت ها و تغییرات شگرف دنیا را می بینی و سر در کتاب های مهم آنها می کنی، می بینی حقوق دانان و اقتصاد دانان و … در تالیفات خود، پیوسته صفحات روزنامه ها و نشریات را با استفاده از اصل متون یا کاریکاتور یا …. مورد استناد قرار می دهند؛ یعنی روزنامه نگاران حرفه ای؛ یکی از اصلی ترین پایه های پیشرفت آنها هستند‌.
حداقل چندسالی است، که روزنامه ها عملا تبدیل به ارگان رسمی روابط عمومی های استانداری و ادارات در کرمانشاه شده‌اند تا با رپرتاژ آگاهی و … معاش خود را تامین کنند.
همین امر تیراژ روزنامه ها را به زیر هزار رسانده و کارایی آنها را به حداقل رسانده است؛ در حوزه ی پایگاه های خبری نیز از رسانه های بر خط و آنلاین در حوزه ی کسب و کار که بگذریم؛ بقیه ی پایگاه های خبری تحت قوانین داخلی؛ عمدتا ارگان شخصیت ها شده‌اند و نهایتا می بینیم، که این پایگاه ها نیز از رصد اصلی ترین نیازهای مردم جا مانده‌اند و هیچ پرونده ی تخصصی برای تهیه ی سلسله گزارشات تشکیل نمی شود و در این میان نقش حقوق دانان و اقتصاددانان و جامعه شناسان در نظریه پردازی ها به حدی پایین است که هیچگاه این گزارشات تبدیل به مطالبات ناشی از مسائل و مشکلات کرمانشاهیان نمی شود و تاثیرگذاری لازم را بر راس امور که همان پیشرفت و توسعه کرمانشاه و در نهایت ایران ندارد.
متاسفانه ظاهرا برخی از رسانه های استان؛ حتی در حد یک واکنش حداقلی و تبدیل به تریبون های مسؤولان شده‌اند، که وظیفه اصلی خود که همان روشنگری است را فراموش کرده‌اند.
بنابراین، این ظن را تقویت می کند که بی تفاوتی مطلق رسانه‌ها و پایگاه های خبری حکایت از آن دارد، که یا واقعا رسانه‌های ما به شدت مبتدی و غیر حرفه ای و بی برنامه اند و از درک نیازهای استان عاجزند؛ یا اینکه الویت هایی برای خود دارند که آنها را از ریسک اعلام مواضع باز می دارد.
به هرحال نشریات ما در شرف فروپاشی حیثیت حرفه ای خود و ریزش شدید مخاطبان هستند؛ امری که روز به روز به وضوح از کم تعداد شدن و محو نشریات روی کیوسک های مطبوعاتی می‌شود دید؛ بی دلیل نیست، که اقتصاد کیوسک ها را فروش سیگار و آب معدنی و آدامس شکل می دهد؛ نه تیترهای جنجالی دعواهای سیاسی و خسته کننده و غیرسازنده ی نشریات قجری کرمانشاه…
البته جای شادابی فراوان است، که صفحات اختصاصی برخی روزنامه نگاران کرمانشاهی جور بی هویتی رسانه‌ها را کشیده است. رسانه ها بدانند؛ آنچه و آنکه جا می ماند افکار عمومی نیست؛ بلکه خودشان هستند که اسیر بی برنامگی و بی سوادی شده‌اند.
انتهای پیام/ت