آستانه با شروع نا آرامی‌ها و درگیری‌های کردستان، شهید ادبیان به منظور کمک به همرزمان و مردم منطقه به تیپ سقز مامور شد و پس از آن به پاوه رفته و در تاریخ ۳۱ مرداد سال ۵۸ از ماموریت جنگی پاوه به کرمانشاه مراجعت کرد.
شهید الامقام مجددا” در تاریخ یک شهریور سال ۵۸ همراه فرمانده جدید تیپ سقز با هلیکوپتر به سقز اعزام و در رهایی یگان هایی که توسط عناصر ضد انقلاب به کمین افتاده بودند و راه ورود به شهر را مسدود کرده بودند نقش اساسی را ایفا کرد، همچنین در مورخه ۲ شهریور همین سال با سازماندهی و هدایت کارکنان ورزیده تیپ قبل از اذان صبح در به کنترل درآوردن نقاط مهم شهر شرکت کرد و پس از دستگیری عناصر محارب و ضد انقلاب به همرا آقای خلخالی به محاکمه آنان پرداخت.
شهید سرلشکر حسین ادبیان در تاریخ ۱۵ اردیبهشت سال ۵۸ به عنوان فرمانده گروهان قرارگاه پشتیبانی منطقه یک منصوب و بعد از آن به لشکر ۸۱ زرهی کرمانشاه منتقل شد. در تاریخ ۴ اسفند سال ۵۸ به گردان تکاوران مالک اشتر (گردان ۱۶۶ تیپ ۲ زرهی) اعزام شد.
ادبیان در فاصله زمانی ۲۰ فروردین سال ۵۹ الی پنجم اردیبهشت همین سال در سمت فرمانده گروه رزمی بهمن با کمال شجاعت همه ماموریت‌های رزمی را انجام داده و با انجام گشتی شناسایی تا حوالی پاسگاه عراقی واقع در تنگه باویسی پیش رفته و پرچم جمهوری اسلامی ایران را در پاسگاه باویسی که مدت سه ماه فاقد پرچم بود به احتزاز درآورد، به همین دلیل برای ایشان در خواست قدردانی شد و به علت انجام رشادت در کردستان و رشادت‌های منطقه غرب به یک درجه ارشدیت مفتخر شدند.
این شهید معزز در تاریخ یک اسفند سال ۵۹ با درجه سروانی به عنوان فرمانده گردان تکاوران مالک اشتر (گردان ۱۶۶ تیپ ۲ ل ۸۱ زرهی) منصوب شدند و در تاریخ ۲ فروردین سال ۶۰ به درجه سرگردی نائل آمد.
شهید ادبیان در تاریخ ۲ اردیبهشت سال ۶۰ در ارتفاعات بازی دراز، پس از منهدم کردن تعدادی از تانک‌های دشمن بعثی و کشتن متجاوزان عراقی به عمق جبهه دشمن نفوذ و از خود مقاومت شجاعانه و دلیرانه ای به نمایش می‌گذارد، اما به دلیل تعداد زیاد نیروهای دشمن به محاصره در آمده و در حوالی ارتفاع ۱۱۵۰ به فیض عظمای شهادت نائل آمد.
این شهید گرانقدر در تاریخ ۳۰ مهر سال ۶۰ برابر اطلاع واصله از پایگاه‌های اطلاعاتی منطقه، نامبرده از طریق رادیو عراق صحبت کرده و اخیراً در تلویزیون آن کشور ظاهر و پیام سلامتی و تندرستی خود را به خانواده اعلام داشته است. لذا در خواست بررسی بیشتر از طریق هلال احمر در این مورد شده بود.
پیکر مطهر شهید در زمان شهادت از منطقه تخلیه نشده بود و پس از عقب نشینی نیروهای بعثی از منطقه نیز آثاری از ایشان به دست نیامده بود لذا از طریق هلال احمر ایران در خواست بررسی موضوع از صلیب سرخ جهانی شد.
خانواده شهید به دلیل عدم تحویل پیکر شهید در مورد شهادت او دچار شک و تردید شده و از تحویل مدارک به ایثارگران لشکر خودداری و به دلیل اعتقادات معنوی و مذهبی از دریافت حقوق و مزایای شهید نیز خودداری می‌کردند.
شهید الامقام مجددا” در تاریخ یک شهریور سال ۵۸ همراه فرمانده جدید تیپ سقز با هلیکوپتر به سقز اعزام و در رهایی یگان هایی که توسط عناصر ضد انقلاب به کمین افتاده بودند و راه ورود به شهر را مسدود کرده بودند نقش اساسی را ایفا کرد، همچنین در مورخه ۲ شهریور همین سال با سازماندهی و هدایت کارکنان ورزیده تیپ قبل از اذان صبح در به کنترل درآوردن نقاط مهم شهر شرکت کرد و پس از دستگیری عناصر محارب و ضد انقلاب به همرا آقای خلخالی به محاکمه آنان پرداخت.
شهید سرلشکر حسین ادبیان در تاریخ ۱۵ اردیبهشت سال ۵۸ به عنوان فرمانده گروهان قرارگاه پشتیبانی منطقه یک منصوب و بعد از آن به لشکر ۸۱ زرهی کرمانشاه منتقل شد. در تاریخ ۴ اسفند سال ۵۸ به گردان تکاوران مالک اشتر (گردان ۱۶۶ تیپ ۲ زرهی) اعزام شد.
ادبیان در فاصله زمانی ۲۰ فروردین سال ۵۹ الی پنجم اردیبهشت همین سال در سمت فرمانده گروه رزمی بهمن با کمال شجاعت همه ماموریت‌های رزمی را انجام داده و با انجام گشتی شناسایی تا حوالی پاسگاه عراقی واقع در تنگه باویسی پیش رفته و پرچم جمهوری اسلامی ایران را در پاسگاه باویسی که مدت سه ماه فاقد پرچم بود به احتزاز درآورد، به همین دلیل برای ایشان در خواست قدردانی شد و به علت انجام رشادت در کردستان و رشادت‌های منطقه غرب به یک درجه ارشدیت مفتخر شدند.
این شهید معزز در تاریخ یک اسفند سال ۵۹ با درجه سروانی به عنوان فرمانده گردان تکاوران مالک اشتر (گردان ۱۶۶ تیپ ۲ ل ۸۱ زرهی) منصوب شدند و در تاریخ ۲ فروردین سال ۶۰ به درجه سرگردی نائل آمد.
شهید ادبیان در تاریخ ۲ اردیبهشت سال ۶۰ در ارتفاعات بازی دراز، پس از منهدم کردن تعدادی از تانک‌های دشمن بعثی و کشتن متجاوزان عراقی به عمق جبهه دشمن نفوذ و از خود مقاومت شجاعانه و دلیرانه ای به نمایش می‌گذارد، اما به دلیل تعداد زیاد نیروهای دشمن به محاصره در آمده و در حوالی ارتفاع ۱۱۵۰ به فیض عظمای شهادت نائل آمد.
این شهید گرانقدر در تاریخ ۳۰ مهر سال ۶۰ برابر اطلاع واصله از پایگاه‌های اطلاعاتی منطقه، نامبرده از طریق رادیو عراق صحبت کرده و اخیراً در تلویزیون آن کشور ظاهر و پیام سلامتی و تندرستی خود را به خانواده اعلام داشته است. لذا در خواست بررسی بیشتر از طریق هلال احمر در این مورد شده بود.
پیکر مطهر شهید در زمان شهادت از منطقه تخلیه نشده بود و پس از عقب نشینی نیروهای بعثی از منطقه نیز آثاری از ایشان به دست نیامده بود لذا از طریق هلال احمر ایران در خواست بررسی موضوع از صلیب سرخ جهانی شد.
خانواده شهید به دلیل عدم تحویل پیکر شهید در مورد شهادت او دچار شک و تردید شده و از تحویل مدارک به ایثارگران لشکر خودداری و به دلیل اعتقادات معنوی و مذهبی از دریافت حقوق و مزایای شهید نیز خودداری می‌کردند.