به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی شهر روشن از کرمانشاه، پس از یک دوره سکانداری ناموفق اسدالله رازانی در دوم مهر ماه ۹۶ بود که به پیشنهاد وزیر کشور، هوشنگ بازوند “لُر تبار” به عنوان استاندار کرمانشاه از هئیت وزیران دولت دوازدهم رای اعتماد گرفت و از لرستان به استان کرمانشاه، خّطه مدیران کشوری پر آوازه کوچ کرد.
براساس این گزارش، استان کرمانشاه با جمعیت ۱٬۹۵۲٬۴۳۴ و مساحت ۲۴٬۶۴۰ کیلومتر مربع، هفدهمین استان ایران از نظر وسعت به‌شمار می‌رود و ۱/۵ درصد مساحت کشور را در بر می‌گیرد، از استان های غربی به‌شمار می‌آید که با کشور عراق مرز مشترک دارد، این استان از شمال به استان کردستان، از جنوب به استان لرستان و ایلام، از شرق به استان همدان و از غرب به کشور عراق محدود می‌شود.
سینه ستبر انقلاب اسلامی از دیر باز سکوی پرش مدیران کشوری بوده و هست، به طوری که اگر در هئیت دولت و سازمان های کلان کشوری نگاهی اجمالی انداخته شود از وزیر کرمانشاهی به چشم میخورد تا وکیل و مدیر و معاون و حتی استاندار.
اما همین استان که محل پرش مدیران کشوری است باید به مثال “کوزه گر از کوزه شکسته آب میخورد” به آن نگاه کرد و ظاهرا مدیریت ارشد استان هیچ نگاه داخلی به استان ندارد و در این یک سال و اندی مسیر واردات مدیران همزبان “لرستانی” خودش را در پیش گرفته است.
با نگاهی کوتاه به ادارات استان کرمانشاه می شود فهمید که از اداره فرهنگ و ارشاد گرفته تا اداره مخابرات و سیلو و … که چند مدیرکل همشهری و همزبان استاندار لرستانی کرمانشاه هستند و با این رویه شاید در آینده نزدیک زبان رسمی استان هم از “کردی به لری” تغییر کند که اگر نکند جای سوال و تعجب است.
آقای استاندار اینجا کرمانشاه است و دارای افرادی با تجربه، متخصص و کار کشته در حوزه های مختلف، ضمن احترام به هم وطنان لر، کرمانشاه نیاز به مدیران وارداتی از گوشه و کنار ایران ندارد و بهتر است هم‌استانی‌هایمان در ادارات مختلف به استان خودشان بازگردند، قطعا مدیران بومی در استان با شناختی که نسبت به فرهنگ، جایگاه و وضعیت استان دارند نسبت به مدیران وارداتی موفق تر خواهند بود.
گفتنی است، سخنی هم با استاندار؛ آقای رئیس اینجا “کرمانشاه است نه لُرمانشاه”
میم.ی فعال رسانه
انتهای پیام/ت/ی