به گزارش شهرروشن از کرمانشاه، مورخ ۳۰ اردیبهشت سال جاری جنایتی هولناک از تخریب آلونک ۴۰ متری پیرزنی کپرنشین به نام زنده یاد “آسیه پناهی” که تنها پناهگاهش همان سرپناه کوچک بود، با تهاجم ماموران اجرائیات شهرداری برای تخریب این سرای شاهی در مقابله با تصرفات غیرقانونی بدون استفاده از اکیپ مددکار اجتماعی، تحقیق در مورد اوضاع این کپرنشین و پیش بینی سرنوشت غمبار دیگری که به کامش رقم می‌زند در حالی که با پای برهنه بر روی لودر فریاد تظلم خواهی اش دل آسمان را می لرزاند، پس از قریب یک هفته پنهان کاری تبدیل به شُکی بزرگ برای جامعه خبری و کشوری شد.

آری، گذشت زمان از خبر این فاجعه انسانی از سوی ماموران اجرائیات شهرداری که در مورد برخورد با متخلفان کلان و میلیاردی شهر کرمانشاه از خود چنین صحنه درخشانی در تاریخ خدمت رسانی به ثبت نرسانده بودند و اظهارات مسؤولان قضایی با توصیه بر مسکوت ماندن اهالی رسانه، سبب نشد که خبرنگاران واکنشی نشان ندهند و بالعکس با تعامل و تبادل اطلاعات به دست آمده سعی کردند که با وجود مصاحبه های گوناگون و ضد و نقیض مسؤولان، اما پرنده این ماجرا را باز کنند و پرده از راز آن بردارند تا قضاوت و روشن شدن اذهان عمومی آسان تر و رسیدگی به آن با جدیت انجام شود.

پنجم ماه جاری این خبر همچون بمب ساعتی رسانه های استان کرمانشاه را فرا گرفت و خبرنگاران در ارتباطی دو سویه و تعامل با یکدیگر و انتشار اخبار موثق و مبنی بر مصاحبه با مسؤولان و خانواده زنده یاد پناهی سعی کردند جزییات را زیر تیغ نقد منصفانه ببرند و علاوه بر پیگیری عدم شفافیت مسؤولان مربوطه در مقابله با ساخت و سازهای غیرمجاز و چندین ساله (خصوصا در منطقه سه و مناطق حاشیه نشین)، مناطق چم بشیر که تلفات جانی آن از شمار فرا رفته، حواشی رودخانه کرناچی، قره سو و… حالا موضوع برخورد نامناسب با کپرنشین شهرک فدک را بررسی کنند.

پیرزنی حدودا ۵۵ ساله کپرنشین که سادگی در لباس و لهجه اش موج می زد و در هنگام تهاجم ماموران اجرائیات شهرداری سراسیمه روی دهانه لودر با پای برهنه می نشیند و با التماس از ماموران فرزندان و نزدیکان خود را صدا می‌کند و خدا را قسم می‌خورد که از این لودر و این مکان جایی نمی رود، مگر پیکر بی جانش! که همین جمله در فیلمی که توسط ماموران شهرداری (با هر هدفی تهیه و منتشر شده)، می بینیم همان سرنوشت دلخراش را برای او رقم می‌زند و بار دیگر شاهد یک واقعه بارو نکردنی می‌شویم.

هرچند نگارنده این وجیزه تا این لحظه نتوانسته چشمان اشکبار خود را برای” نگارش بهتر و مناسب متون تاب بیاورد و هر بار صحنه التماس و زجه های پیرزن کپرنشین شهرک فدک کرمانشاه را تجسم می‌کند قلم در دستانش به رعشه در می‌آید، اما سعی دارد طبق اطلاعاتی که به دست رسیده مطالبی را در راستای تنویر افکار عمومی اطلاع رسانی کند.

نبض شهر با تیتری کوتاه به تپش درآمد و آن هم با از نفس افتادن پیرزن کپرنشین و بی پناهی بود که حتی ماموران خشن اجرائیات شهرداری و مسؤولان نالایق استان که برچسب اعتیاد را هم بر زخم هایش زدند تا این سناریو تکمیل شود، در حالی که هیکل خمیده و لحن صدای پر از اضطرابش حاکی از سلامت روانی و اما خستگی ذهنی از فقر و نداری را داشت، اگر چنین روزی در بین ما بود به سبب این تهمت ها (و غیرت هر زن کورد نشستی) از پای نمی نشست و از هیثیت خود دفاع می‌کرد.

حال سناریو اجرائیات طبق روال پیش نرفته و حتی زمانی برای طفره رفتن و عدم پاسخگویی نیز پیدا نکردند و سخنان ضد و نقیض متولیان و البته فیلم های مستند نتوانست ترفند (تکذیب خبر) شکست خورده را هم به درستی پیش ببرد، چراکه مصاحبه غلامرضا شهبازی مدیر اجرائیات شهرداری کرمانشاه نیز با یکی از خبرگزاری های استان که فایل صوتی آن موجود است (و در صورت نیاز از سوی آنها منتشر خواهد شد) بخشی از این پازل را تکمیل کرد، هرچند فضل اله رنجبر فرماندار کرمانشاه به عنوان رئیس شواری تامین شهرستان و یا شهرداری به عنوان متهم اصلی مجرا پیرامون آن سکوت کردند و طی این سال‌ها اقدامات در خوری هم از آن ها دیده نشده است.

مدیر اجرائیات شهرداری کرمانشاه در این مصاحبه پیرزن کورد کپرنشین را با بی مبالاتی و بی حرمتی نسبت به شان خانواده اش، او را فردی به ظاهر معتاد متهاجر می نامد، در حالی که گویا به همراه درکه شهردار منطقه سه از متهاجران و زمین خوران با سابقه مناطق جعفرآباد و شهرک بعثت که دیگر مکانی برای واحدهای ضایعات فروشی و مواد فروشی در زمین های تصرفی است، غافل مانده‌اند و این کپرنشین نگون بخت را طعمه خوبی برای تهیه مستند یافته بودند که از قضا ورق طور دیگری برگشت.

شهبازی در بخش دیگری از سخنانش، به دچار شدن زنده یاد پناهی (پیرزن کپرنشین قربانی شده) به حالت تهوع در هنگام انتقال غیرمجاز او به اردوگاه چشمه سفید و نهایتا جان باختن ناگهانی اش و بدون ضرب و شتم اشاره می‌کند و قضاوت را و توپ این ماجرای هولناک را به میدان جامعه پزشکی می اندازد، اما جالب تر اینکه مصاحبه سیدحجت اله موسوی اجاق عضو شواری شهر در یکی از رسانه ها و اشاره به استفاده ماموران از اسپری فلفل در این ماجرا و مقابله با پیرزن کپرنشین، حاکی از روی دیگر سکه است که احتمالا سبب ایست قلبیش شده که این داغ سنگین آهی دیگر را از نهاد هر انسان با وجدانی برآورده است، اکنون جای این پرسش را باقی گذاشته که آیا شهرداری موظف به حمل این کپرنشین و معرفی وی به اردوگاه بود یا هزاران مؤسسه خیریه، نهاد بهریستی، سمن ها، کمیته امداد امام خمینی(ره) و… که قطعا بانو پناهی جزوی از مددجویان آن ها بوده، باید این انتقال و حمایت را انجام می دادند؟!

افکار عمومی اکنون از خود می‌پرسند، اگر نهادی از افرادی همچون پناهی ها هم حمایت نکنند، آیا در این استان زلزله‌زده دیگر هیچ کانکسی برای اسکان موقت و سپس انتقال به مکانی مناسب و تخریب بدون حاشیه (و جنجال از دست دادن جان انسانی بی گناه که تنها گناهش شاید همان کپر ۴۰ متری بود) وجود نداشت، آیا شورای اسلامی پر حاشیه کرمانشاه (که به نظر انحلال آن تنها راه حل همه مشکلات خواهد بود) و دیگر ادارات که مجوز ساخت و سازها و انشعابات غیرقانونی را صادر می‌کنند که اگر به بن بستی بخورند شهردار را متهم می‌کنند، در این جنایت سهمی ندارند؟!

آیا غلامرضا امیری رئیس شورای شهر آنقدر از وضعیت شهر بی اطلاع شده که پس از یک هفته از آن ماجرا تازه از سعید طلوعی شهردار کرمانشاه گزارش می‌خواهد و احدی از آن ها نمی پرسند کجا بودید وقتی با امضای پشت درهای بسته شما پای مجوز ساخت و سازها، این روزها را رقم می‌زدید و حتی قدم رنجه نکردید بعد از این سال‌ها سری به آلونک های غیرمجاز و تصرفات غیرقانونی مناطق حاشیه نشین بزنید و از این فجایع جلوگیری کنید؟!

این ماجرا نتیجه کدام ناکارآمدی است؟! از طرفی در بین ماموران اجرائیات نباید حداقل یک کارشناس و روان شناس هم در این موارد همراه داشته باشند، در فیلم نوع مکالمه ماموران احتمالا بازنشسته شهرداری که با چنین قشر ضعیفی برخورد می‌کنند را می‌بینیم که اینقدر توانایی ندارند تا با متخلفان دانه درشت تر چطور برخورد کنند، چراکه صرف داشتن یک حکم تخلیه نباید هر اختیاری را به همراه داشته باشند.

یا ایهاالناس! اصلا ماموران شهرداری تحقیق می‌کردند این کپرنشین اقوامی دارد تا از آن ها قبل از معرفی به کمپ کمک بخواهند و اگر این وظیفه را ندارند باید طوری آموزش ببیند که در مقابل این افراد که جلوی لودر و خودروها قرار می‌گیرند چطور باید رفتار کرد خصوصا این خانم که احتمالا هر عارضه ای ممکن است داشته باشد و استفاده از یک روانشناس و مددکار در این زمینه ضروری به نظر می‌رسید تا از بروز چنین موارد مشابه که چندسال پیش هم شاهد آن بودیم جلوگیری کنند، آیا مگر داستان کاخ کسری انوشیروان و آن پیرزن را نخوانده بودند؟! که امروز قصر آسیه را فرعون وار با لودر و فرغون تخریب می‌کنند؟!

مسؤولان با این جریان سازی های نخ نما، کالبدشناسی بی علاج و صرفا برای بازی با افکار عمومی و تغییر صورت مسئله، مخفی کاری پس از یک هفته از درگذشت پیرزن کپرنشین و ارائه اطلاعات ضدونقیض و تکذیب خبر کلمه به کلمه رسانه های معتبر که کانالهای معمولی هم عینا آن را بازتاب می‌دهند و در این موارد حساس کلامی بر آن هم اضافه نمی کنند، عدم شفافیت با رسانه ها و عدم پذیرش قصور و پوزش از مردم و پذیرش کم توانی خود در مدیریت بحران دقیقا چه چیز دیگری را جز نتیجه ای که می بینیم می‌خواهند اثبات کنند؟!

به گزارش شهر روشن، نکته مهم و ناگفته از زبان پیمان رحیمی کارشناس امور شهری نیز این است که، تخریب این ملک باید به کمیسیون ماده ۱۰۰ ارجاع داده می شد، نه اجرائیات!!

گفتی است، پرونده ماجرای پناهی پیرزن کپرنشین و موارد مشابه چنین برخوردهای غیراصولی با شهروندان، عدم مبارزه جدی با زمین خواری های کلان و متصرفان در اقصی نقاط شهر کرمانشاه  خصوصا گسترش فاجعه عظیم حاشیه نشینی با انواع تبعات آن و دیگر موارد مطروحه که جزو مطالب رسانه های متعهد و مردم فهیم استان کرمانشاه محسوب می‌شود، باز است و این مسائل و معضلات را به جد پیگیری می‌کنیم و از مدیران ارشد استان و کشور پاسخگویی لازم را می‌خواهیم، شاید جان هزاران پناهی دیگر را بتوان با تدبیر و راهکار مناسب نجات دهیم.

انتهای پیام/ت