به گزارش شهر روشن از کرمانشاه، روز قبل یکی از رسانه‌های مکتوب و محلی استان با عنوان نقدحال طبق مرسوم خود در طی سالیان و رسمی غیرمتعارف و طنزآمیز در قالب دروغ ۱۳ آن را اینبار با استاندار کرمانشاه و با خبری مبنی بر ابتلای هوشنگ بازوند به بیماری کرونا منتشر کرد، که حواشی این خبر کار دست مدیر و نگارنده این مطلب داد.
براساس این گزارش، نقدحالی ها که هر سال همین روزهای آخر نوروز با یکی از مدیران استانی این بازی طنزآمیز را طبق عادت دیرینه خود انجام می‌دادند که شاید به مذاق عده‌ای خوش نیامده باشد، امسال اما دروغ سیزده آنان کار را به بازداشت و دادستانی کشاند، که این حرکت غیرحرفه ای دستگاه قضا که مسؤول آن به تازگی سرپرستی دادستان را عهده دار شده و قطعا با رسانه های استان و وظایف خطیر و زحمات آنها آشنایی چندانی ندارد، جامعه خبری ما را متاثر کرد.
اکنون جای تامل و تذکر جدی به جناب مدعی‌العموم جدیدالورود استان دارد که با حرمت رسانه‌هایی که چشم بینا و گوش شنوای مردم هستند نمی‌توان بازی کرد و تبعات آن را خواهد دید، چراکه از این پس زیر ذره بین و شاخک های حساس این قشر خواهند بود و خبرنگاران از تک تک تصمیمات و مصوبات این دستگاه اجرایی پاسخگویی خواهند خواست!
فارغ از جریان رخ داده، اما چیزی که تاثیر شخص بنده را برانگیخت، رفتارهای متناقض برخی از همکاران به ظاهر دوست و خیرخواه بود، که در فضای مجازی و گروهی مدیران و همکاران رسانه فوق الذکر را در جمع رسانه‌ای تا حد امکان سرکوب و تخریب کردند، که بسیار جای تامل داشت به نحوی که هریک در جایگاه قضایی رفتار کرده و به چوبکاری از نوع تنش زایی ادامه می‌دادند، در حالی که بسیاری از آنان بدون تحقیق و آگاهی همین خبر کذب را از سر عادت ناپسندی همچون کپی برداری که همواره انجام داده‌اند، بازنشر دادند که عواقب آن تنها دامنگیر نقدحالی شد که عمری در عین حال با نقد منصفانه اطلاع رسانی لازم را انجام می داد.
مسؤولیت قضاوت از دیدگاه امام علی(ع)
مسؤولیت سنگین قضاوت از نظر امیرالمومنین علی(ع) چنان سنگین است که حضرت در حدیثی می فرماید «لو یعلم الناس ما فی القضاء ما قضوا فی ثمن بعره »، اگر مردم می دانستند که چقدر کار قضاوت دشوار و پر مسؤولیت است حتی درباره فضولات اشتری هم قضاوت نمی کردند، همچنین حضرت در حدیثی دیگر به شریح قاضی می فرماید: «یا شریح قد جلست مجلسا لا یجلسه الا نبی او وصی نبی او شقی»، ای شریح تو بر مسندی نشسته ای که جز پیامبر(ص) و وصی پیامبر(ص) نمی نشیند.
بازداشت و بازخواست غلامرضا نوری اعلا مدیر مسؤول نشریه وزین نقد حال در عین ناباوری، شک عظیم خبری حتی دردناکتر از شیوع ویروس کرونا و حتی ابتلای هوشنگ بازوند مدیر پرتلاش در استان بود که امروز در جامعه رسانه پیچید و عاری از مسبب سهوی و تعمدی آن کام همگان را تلخ و اندوهگین کرد، هرچند سال قبل نیز ممنوع القلم شدن یکی از اهالی رسانه استان یعنی مهدی چشمه گچی و به خاطر حقیقت و شفاف سازی که مطرح کرده بود، جای تاسف داشت.
حال و روز کشورمان این روزها تعریفی ندارد، وحشت از ویروس کرونا کابوس شبانه هموطنان شده و بر هرچیزی اثر سوء خود را گذاشته است، با این وجود دیگر جایی برای شنیدن چندین وقایع دلخراشی نخواهد ماند، اما آنچه تعجب برانگیزتر به نظر میاید، رفتار جالب عده‌ای است، که به بهانه صداقت کاری و درج هر خبری یکی بر نعل و دیگری بر میخ می کوبند به قولی و تعبیر شاعر به روی تو لبخند میزنند اما یا در خفا و آشکار طناب مجازاتت را می بافند، این دغل دوستان در جمعی و رسانه ای تخریبت می‌کنند و در خصوصی تو را ستایش کرده و با روحیه منفور پارچه خواری برای استاندار، خود را متعهد و خبرنگار می خوانند!
پر واضح است، که شرایط امروز کشور جای هیچگونه بحران آفرینی جدید و تشنج را ندارد، شخصا عادت قریب این مجموعه وزین را در سال جاری نپسندیدم و آن را منع کردم، اما برخورد با چنین مواردی می توانست در قالب جریمه های نقدی و یا به شیوه تذکر و اطلاعیه حل و فصل می شد، نه اینکه بی گناه کسی را مجرم بخوانند در حالی که مدیران بسیار خطاکاری را هم داریم، که به عنوان مثال در شرایط کرونایی حتی مردم شهرک های جوادیه و ۲۲ بهمن را از منازل استیجاری اخراج کردند و کسی پاسخگو مشکلات آنان نیست! همچنین موارد بسیاری از پروژه های نیمه کاره و اتلاف بودجه ها با عنوان های متعهد و بهانه های واهی…!
نقدحالی ها تکذیبیه خبر سال را منتشر کردند و حتی جای احقاق حق خود از طریق قوانین و مساعدت مطبوعات را خواهند داشت، اما آنچه جای تذکر داشت در واقع نحوه بیان این طنازی و ایجاد دل مشغولی برای همشهریان بود، اما کاش قانونی هم تصویب می شد که کانال های غیر رسمی و فیک را مسدود کنند و همچنین اگر رسانه های مجوز دار اخباری را بدون ذکر منبع منتشر کردند نیز مورد تادیب و بازخواست جدی قرار بگیرند، قبل از آنکه در پیشگاه خدای متعال پاسخگوی اعمال خود باشند.
تعطیلی نوروز ۹۹ نیز گذشت، هرچند قرنطینه و توصیه های پزشکی همچنان باتوجه به شدت ابتلای هموطنان معزز به کرونا همچنان در صدر اخبار مهم است، اما آیا حرکت غیراخلاقی برخی مبنی بر نقد تند وضعیت کنونی نقدحال و درج آن چه با عنوان حمایت و شیرین کردن خویش و یا چه تخریب و افشاگری قابل بخشیدن است؟! اظهار نظر فعالان مجاری که زحمات این همکاران را ندید گرفته‌اند، چطور، آیا لحن و اعمال آنان یکی است؟!
پیشنهاد می‌شود، پیش از هر عکس العملی ابتدا خود را کاوش کنیم و عیوب و قوت خود را در ترازوی عدالت قرار دهیم و به قول معروف کلاه خود را قاضی کنیم، که آیا اگر ما بودیم چه واکنشی نشان می دادیم، چه تصمیمی می گرفتیم، چه قضاوتی می کردیم و چه پیشنهاد سازنده ای داشتیم… نه اینکه مستاصل و هیجان زده رفتار کنیم! هرچند بودند افرادی هم که دلسوزانه خوستار تعادل در گفتار و رفتار شدند.
واقعه امروز درس بزرگی برای همه ما بود، که به قول حافظ و لسان الغیب:
یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد
آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجا است
خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد
کس نمی‌گوید که یاری داشت حق دوستی
حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد
لعلی از کان مروت برنیامد سال‌ها است
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد
شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار
مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد
گوی توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند
کس به میدان در نمی‌آید سواران را چه شد
صدهزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخا است
عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد
زهره سازی خوش نمی‌سازد مگر عودش بسوخت
کس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد
حافظ اسرار الهی کس نمی‌داند خموش
از که می‌پرسی که دور روزگاران را چه شد
یادداشت: فاطمه‌زهرا تکلف‌پور
فعال رسانه‌ای و مدیر مسؤول شهر روشن
انتهای پیام/ت