به گزارش شهرروشن از کرمانشاه، در حالی که شو تبلیغاتی مسؤولان و جلسات خبری آنان یکی پس از دیگری با وجود شرایط بحرانی، در کمال آرامش برگزار می‌شود، اما فارغ از اهمیت به جایگاه و تلاش رسانه‌ها، مدیران استانی از آنان به عنوان ابزار ارتقا خود نگاه می‌کنند و صنف خبرنگاران حتی از کمترین حمایت و توجه خانه مطبوعات محروم و منزوی است.

روزهای انتخابات پرحاشیه مجمع خانه مطبوعات استان کرمانشاه و اعتراضات گسترده خبرنگاران را، اما هرگز از یاد نخواهم برد و این بار گویا این باند مافیا حتی برای رسیدن به منافع موجود دست به هر کار حتی تخلفاتی از جمله انتشار لیست از پیش تعیین شده در گروه ها و تفویض، تلقین و اجبار انتخاب آن اسامی کاندیدها به برخی اعضا خانه مطبوعات می‌کنند تا به زور هم شده و با گذشت چند دهه حرف خویش را بر کرسی بنشانند و هنوز ساعاتی از رای گیری نگذشته کاملا دست پاچه با اعلام همان اعضا و ارسال تبریکات فرمالیته به خود بر این اریکه بمانند و مشغول ناکارآمدی پیش و نارضایتی سایر اعضا از اقدامات خود باشند و کارنامه خویش را تیره تر کنند.

بازنشستگی و از کار افتادگی برخی متولیان این مجمع خانوادگی در استان، که تاکنون نتوانسته عملکرد مناسبی از خود نشان دهد، جای تامل دارد، چراکه با سرچ جزیی و مقایسه با دیگر خانه مطبوعات استان ها خواهیم دید که نه تنها برنامه و بیان ریز بودجه در این استان عنوان نمی‌شود، بلکه نامه تراز مالی هم کاملا مضحک و بدون امضا در پرتال این خانه آن هم پس از یک قرن منتشر می‌شود، حتی تعداد اخبار این سامانه به تعداد انگشتان دست نمی‌رسد و حرفی برای گفتن ندارد!

رکورد و ستون های پوسیده این خانه بازنشتگان مطبوعاتی کرمانشاه، اما امسال با قیام و اعتراض تعداد بسیاری از همکاران تازه نفس به لرزه افتاد و با وجود انتقاد به ضعف در اطلاع رسانی زمان انتخابات و مخفی کاری هایی که نخ نما است و تعویق آن که با بیان اختلال در سیستم انتخابات لاپوشانی شد، دیگر بر همگان محرض شده، که حتی با وجود وساطت ارشاد، این گروهک حاضر به کناره گیری نیستند و حتی با انواع توهین هایی که از سوی رسانه ها به سمت آنها نشانه می‌رود، خود را به قول معروف به کوچه علی چپ زدند و حاضر به پذیرش ضعف های خود و راستی آزمایی و شفافیت در اعلام آرا انتخابات نمی‌شود.

می‌خواهم موضوع را از این زاویه نگاه کنیم با مکث و تامل: “خانه مطبوعات” خانه‌ای برای خبرنگاران! اما این خانه چه مقدار به خواسته و نیازهای خبرنگاران استان از هر لحاظ از کوچکترین مطالبه از جمله برگزاری جلسات منظم تا رفع مشکلات و دغدغه آنان تلاش کرده؟ آیا اصلا چنین خانه‌ای سقفی برای انتخاب دارد، آیا مدیریت آن بایست سه الی چهار دهه بدون هیچگونه تغییراتی روی کار باشد، خوب اگر این سکونت و انتخاب ناشی از رضایت بوده، پس چرا این همه مشکلات و اعتراض وجود دارد؟! چه دستی پشت پرده این انتخابات و مهره چینی و مهندسی آن است؟!

حال به عنوان مثال به نمونه دیگر مشکلات از جمله خطر جدی که خبرنگاران را تهدید می‌کند، اشاره می‌کنم، شامگاه امروز در حالی که نشست خبری در اداره دادگستری برگزار می‌شود، ناگهان صدای شلیک گلوله در مقابل دفتر وکالت این اداره شوکی بزرگ را به جامعه خبری وارد می‌کند ( هرچند تبدیل شدن کرمانشاه به تگزاس دیگر امری عادی شده و اخبار تیراندازی ها را هر هفته در صفحات انتشار داریم)، اما خبرنگاران نه تنها نمی‌توانند از کمترین حقوق خود یعنی تهیه گزارش از مقامات مسئول انتظامی حاضر در صحنه، گزارشی و یا تصویر و فیلمی تهیه کنند، حتی تهدید و ترد هم می‌شوند، آیا این ضعف از سوی عدم حمایت دستگاه‌های متولی از جمله ارشاد و خانه مطبوعات از خبرنگاران استان نیست؟ آیا باید بارها شاهد چنین تحقیر شدن های جامعه خبری باشیم و با وجود تأکیدات مقام معظم رهبری بر پاسخگوی مسئولان به خبرنگاران، حلقه انزوایی این جامعه خبری هر روز تنگ تر شود؟!

می‌خواهم این تجربه وحشتناکی که همکاران من امروز برای چندمین بار تجربه کردند را زنگ خطری بخوانم برای عدم تدبیر متولیان و مسئولان مربوطه به این قشر زحمتکش، اولین گله را از ارشاد و خانه مطبوعات فشل مطرح می‌کنم، چراکه آنان گویا حس تعلق و مسئولیتی به این جامعه رسانه‌ای ندارد و خبرنگاران را به حال خود رها کرده‌اند و در این مواقع موانع را از سر راه آنان بر نداشته و تنها به یدک کشیدن عناوین فرمایشی مشغول هستند؟ دومین گله را از دستگاه‌های اجرای قانونی و امنیتی دارم، که چرا باید چنین جلسات خبری در ادارات خطرناک و پرحاشیه که هر روز شاهد تیراندازی اشرار و درگیری های خانوادگی مقابل آن هستیم، برگزار شود؟ چه تضمینی برای حفظ سلامت خبرنگاران است؟

خبرنگار شهرروشن امروز به همراه سایر همکاران در این نشست خبری حضور داشت و از نزدیک شاهد وقایع دهشتناک و پرمخاطره ای بود، آیا اگر مشکلی برای این همکاران به وجود می‌آمد، احدی از مسئولان پاسخگوی فاجعه بودند و جای جبران داشت؟! آیا چه تضمینی وجود دارد، دفه بعد این همکاران حتی اگر بیمه هم باشند جان سالم به دَر ببرند و اگر تیری در کمین آنان باشد، این فاجعه را چطور می‌توان پیشگیری کرد؟!

طبق سنت و رسمی کهن که اصلا آن را نمی‌توانم بپذیرم، اما ادارت برای برگزاری جلسات خبری از تعدادی خبرنگاران دعوت به عمل می‌آورند و خبرنگاران همچون مراجعان نزد آن مدیران می‌روند و اینطور بگویم گویا کلاس املا است و آنها می‌خوانند و اینها می‌نویسند و حتی سوالی بپرسند که به مذاق مدیران خوش نباشد، حق رسانه‌ای کردن آن را ندارد، لذا واقعیت این است، که مدیران باید به خبرنگاران مراجعه کنند و از این قشر به عنوان رکن چهارم دموکراسی در امر اطلاع رسانی کمک بگیرند، اما نه در مکانی همچون اتاق آقا و خانم رئیس و با کلی تشریفات، بلکه باید محلی دائمی برای خبرنگاران و نشست خبری با مدیران دستگاه‌ها وجود داشت که در عین حال امنیت و جایگاه رسانه حفظ شود…

آیا خانه مطبوعات استان کرمانشاه تا به حال به اهداف والایی اندیشیده، آیا به منشور پر ایراد خود حتی عمل کرده و یا در راستای اصلاح آن بر آمده است؟ آیا ارشاد خود را مکلف به نظارت جدی تر دانسته و مقابل فسادهای احتمالی را گرفته است؟ آیا این دو نهاد حاکمیتی تا به حال توانسته‌اند چتر حمایتی خود را به معنای واقعی روی سر خبرنگاران بگیرند، یا فقط به یک روز به نام خبرنگار بسنده کرده و آن را هم بسیار ضعیف و پرحاشیه برگزار می‌کنند؟!

تنها یک راه حل برای برون رفت از این بن بست و انواع تهدیدها وجود دارد، آن هم اینکه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه و خانه مطبوعات استان جایگاه و خواسته به حق خبرنگاران را به رسمیت بشناسند و سالن جلسات یا مجتمعی را برای همه خبرنگاران در نظر بگیرند که اهالی رسانه مجبور نشوند برای تهیه گزارش و مصاحبه جزیی به ادارت مراجعه کنند و جان آنها هم مورد تهدید قرار بگیرد، بلکه آن مدیران و مسئولان موظف به پاسخگویی و حضور در ساختمان خبرنگاران باشند، جلسات اداری روتین آنجا برگزار شود و همه جلسات شفاف و با وجود اکثریت خبرنگاران باشد، امنیت رسانه ها حفظ شود و شناسنامه و محلی واحد برای برقراری پل ارتباطی با مردم و مسئولان داشته باشند.

امیدوارم ماجرای تیراندازی مقابل یکی از ادارت و نیز انتخابات پر از حاشیه و تخلفات خانه های مطبوعات در دستور پیگیری جدی آیت‌الله رییسی و دفتر مقام معظم رهبری قرار بگیرد و درسی برای آن دسته از اشخاصی باشد، که شهر کرمانشاه را بی کلانتر و والی می‌بینند و گویا جنگلی بی قانون و پرخطر است، که در آن هر احتمالی را باید متصور شد و با سلام و صلوات و نذر و نیاز به مقصد رسید.

و من الله التوفیق

فاطمه زهرا تکلف پور
مدیرمسئول پایگاه خبری شهر روشن

انتهای پیام/ت